Grubić

Sudeći po podacima sa interneta, prezime Grubić je izvorno hrvatsko, i navodno se hrvatsko pleme Grubić (Solin kod Splita)  spominje u nekim zapisima čak u 10.veku i pripada jednom od dva najstarija plemena u južnoj Hrvatskoj. Grubići su većinom Hrvati, dobrim delom iz Novigrada, a mogu biti i Srbi (okolina Knina), a vrlo su retko i Italijani (okolina Rovinja). U jednoj od knjiga V. Klaica  o Grubicima iz Zupanije Cetine,koji su 1360 g. u Zadru bili na sudu protiv Kneza Ivana  Nelipica  koji im oduzima plemicka prava koje su oni (po njihovom) uzivali vise generacija pre nego sto Nelipic dobiva ta podrucija pod nazor od Kralja Ludvika. Kralj naredjuje Grubicima na vecnu sutnju po tom pitanju (perpetuum silentium) jer je kako pise Nelipic bio jedan od njegovih vernih knezova. Takođe, Grubići se spominju u nekim zapisima iz XI veka .

Po drugim podacima, prezime Grubic nastalo je u Dalmaciji, vrlo rano, u XIV veku, i u starijim istorijskim spisima (pre migracija) Grubici se nalaze samo na podrucju Dalmacije. U to vreme nigde u izvorima ne spominje se srpska niti hrvatska pripadnost, vec se nailazi samo na termin Morlaci ili Vlasi (kao etnos, ne kao zanimanje), bez obzira koje su vere. Ni sami stanovnici dalmatinskog zaledja ne nazivaju sebe ni Srbima niti Hrvatima. Oni se svi, bez obzira na veru smatraju jednim narodom, a takvim ih i tretiraju i tadašnji hronicari. Do poele prema vjeroispovjesti dolazi sredinom XIXv., kada pravoslavni postaju Srbi, a katolici Hrvati. Vera se cesto mijenjala, obizrom na vecinsku sredinu u kojoj su pripadnici porodica ziveli, pa je nije moguce uzeti kao iskljucivi dokaz o etnickoj pripadnosti. Prezime Grubic je podjednako i katolicko i pravoslavno, a prvenstveno Dalmatinsko.

Grubic je jedno od najstarijih prezimena u Dalmaciji. Spominju se u 14. veku kao plemici s podrucja reke Cetine. Dalmatinska Zagora ishodiste je svih kasnijih migracija i emigracija Grubica. Tako iz Petrova polja u XVII v. dolaze u Vranjic i Solin, krajem XVIv. dolaze iz istog teritorija u Istru, te se u XVI v,, iz Zagore sele, preko Like, u danasnju Austriju i Madjarsku gde i danas postoji prezime Grubic i to transkribirano u Grubits. U pisanim izvorima onog vremena stanovnistvo ovih krajeva (pravoslavno i katolicko) naziva se Morlacima (Crni Vlasi). Prema veroispovesti, Grubici su i katolici i pravoslavci.
Postoji dosta toponima u Hrvatskoj s prezimenom Grubic u osnovi: Grubic dolac na Dinari, Grubica glavica (sa lijepim starim kompleksom zgrada) u Benkovcu, Grubica brdo pokraj Golubica, Grubicevi dvori u Vranjicu i selo Grubici u Istri.

Morlaci, Mavrovlasi ili Crni Vlasi su autohtono stanovništvo Dalmacije, najverovatnije pripadnici ilirskog plemena Dalmata koji su romanizovani tokom rimske vladavine. Njihov jezik se očuvao do duboko u srednji vek.

U svojoj knjizi iz 1774.godine (Morlaci i put po Dalmaciji) Alberto Fortis opisuje Morlake. On je bio veliki prijatelj Morlaka, boravio je među njima, to su današnji takozvani Krajišnici. U 19. veku ko je među njima bio katolik postajao je Hrvat, ko je bio pravoslavac postajao je Srbin. http://albertofortis.wordpress.com/